In 2020 werd Hans den Hertog bestuurslid bij de Alliantie Vrijwillige Schuldhulp vanuit de landelijke vereniging Humanitas. In het najaar van 2022 volgde hij Tamara Madern op als voorzitter van het AVS-bestuur. Eind 2023 rondde Hans zijn bestuurstaak af. We blikken met Hans terug in een afscheidsinterview terug op zijn tijd bij de Alliantie Vrijwillige Schuldhulp.
Energie
‘Ik trad aan als secretaris, toen Fase 1 van het ‘Masterplan Landelijk dekkend netwerk’ werd uitgevoerd. Een boeiende tijd, waarin we als Alliantie veel werk hebben verzet – ik vond de samenwerking met het landelijk bureau plezierig en inspirerend. Terugkijkend kun je stellen dat het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid veel energie heeft gebracht in het schuldhulpdomein door het toekennen van de subsidie aan de AVS-partijen. Het is erkenning van de rol van vrijwilligers – belangrijk in de ondersteuning bij thuisadministratie en geldzorgen, naast beroepskrachten.’
Hans vervolgt: ‘AVS had plannen voor verdere lokale samenwerking en toeleiding, toen het kabinet viel. In die interim-fase hebben we er samen voor gezorgd dat het werk van AVS doorging en doorgaat. Ook onze eigen samenwerking als alliantiepartners heeft zich ontwikkeld en verdiept. Toen we begonnen, was het soms “eigen organisatie eerst”. Maar we werken steeds meer en steeds beter samen. Verschil van inzicht of belang leidt vrijwel altijd tot een verbeterde samenwerking. Dat is een goede ontwikkeling.’
Woorden doen ertoe
‘Wát je zegt, doet ertoe,’ licht Hans zijn persoonlijke inzet voor zorgvuldig woordgebruik toe. ‘Ik hecht eraan dat we stoppen met de term “professional” als synoniem voor “beroepskracht”. Ook vrijwilligers zijn professioneel in hun ondersteuning van mensen. Onze vrijwilligers zijn goed opgeleid. Ondersteuning door vrijwilligers is veelal effectiever, omdat ze meer tijd hebben en meer náást de mensen met een hulpvraag staan. Dat alles mag terugkomen in je taalgebruik: het gaat om informele hulp van vrijwilligers naast en samenwerkend met formele hulp door betaalde beroepskrachten. En dat doen ze beiden met een professionele houding.’
Overbodig worden
De vraag ‘wat is het belangrijkste dat AVS zou moeten bereiken’, beantwoordt Hans met een kort en duidelijk ‘overbodig worden!’
‘Hier laat mijn achtergrond als psycholoog en opleider zich zien, vervolgt hij, ‘ik vind dat de huidige vorm van schuldhulp zou moeten ophouden te bestaan. In Nederland is een schuldenindustrie ontstaan. De put van armoede dempen we te laat, met te complexe regelingen. We hebben een ander stelsel van uitkeringen nodig, dat niet langer is gebouwd op wantrouwen, zodat de bureaucratie mensen niet tegenwerkt. Hierbij is preventie ook belangrijk: “eerder mensen helpen” zoals ook het motto van AVS is. En tot die tijd vooral doorgaan met het ondersteunen van mensen. Ook in een nieuw stelstel blijven er altijd vrijwilligers nodig om mensen te ondersteunen die zelf hun thuisadministratie niet op orde kunnen krijgen.’
Hans ziet een rol voor lobby weggelegd. ‘Het stelsel moet nodig vereenvoudigen. Laat vertrouwen centraal staan in de benadering van burgers door de overheid.’
Het bestuur dankt Hans hartelijk voor zijn waardevolle inzet voor AVS. Tijdens zijn afscheid werd Hans raak getypeerd als ‘een enthousiast bouwer, enorm gepassioneerd voor de medemens en voortvarend als voorzitter, altijd met oog voor de inbreng van allen.’