“Ik beteken graag iets voor de maatschappij,” stelt Berkane Abakhou. Zo werkte ze twintig jaar in de zorg, richtte een zorgorganisatie op die zorg levert aan migrantenouderen in Utrecht, en was ze een periode bestuurslid van alliantiepartner Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN). Amina is actief als trainer en coach ‘Diversiteit over interculturalisatie in de zorg’, adviseert organisaties in zorg, welzijn en onderwijs over multiculturele vraagstukken, is vrijwilliger geweest bij de Utrechtse stichting Al-Amal en organiseert activiteiten voor de wijk Kanaleneiland. En voor SMN is ze Ambassadeur Schuldhulp geworden.
Tijdens een van de eerste coronapersconferenties van premier Rutte wordt duidelijk dat Nederland ‘in lockdown’ gaat. Amina is dan de dag ervoor al in actie gekomen. De contacten binnen de Utrechtse wijk Kanaleneiland heeft ze al in de voorgaande jaren gelegd. In no-time regelt ze dat via het platform ‘Samen Kanaleneiland en Transwijk’ hulp wordt geboden, juist in coronatijd.
Vanaf 15 maart is ze non-stop in actie en haar hele gezin doet mee. Amina’s zoon maakt de flyer waarmee de wijkbewoners werden geattendeerd op de hulp. Samen met veel vrijwilligers uit de wijk brengen ze de flyers rond. Met haar oudste dochter start ze Whatsappgroepen en een telefoondienst, om te regelen dat mensen maaltijden krijgen en voedselpakketten. “Dit is dringend nodig,” zegt ze. Alle winkels zijn leeg en ook de Utrechtse voedselbanken hebben grote tekorten door al het ‘gehamster’ in de begintijd.
Groeiend initiatief
Het leggen van lijntjes, kansen zien om mensen te verbinden, is Amina op het lijf geschreven. Wat begon als een groep van zeventien personen, groeide uit tot een initiatief waaraan op dit moment ruim tweehonderd mensen deelnemen. En mensen nodigden zelf weer anderen uit om mee te helpen. Alle organisaties en groepen in Kanaleneiland en Transwijk zijn inmiddels betrokken: van het Wijkbureau tot UCentraal en DOCK Utrecht, GGD’s, thuiszorg, Utrechtse kerken en moskeeën, voedselbanken en buurthuizen.
Whatsappgroep
In een Whatsappgroep wordt geregeld dat er maaltijden worden gekookt en uitgedeeld. Maar ook dat er voedselpakketten worden uitgedeeld en dat boodschappen worden ingeslagen voor wie door corona niet meer naar buiten kan. In de ramadanperiode regelt Amina met een groep vrijwilligers dat er dagelijks zo’n 150-180 Iftar-maaltijden worden uitgedeeld. Zelf kookt ze ook geregeld. Al snel groeit het door; met subgroepen voor het uitlaten van honden, voor een sociaal praatje, over onderwijs. Ook de groep ‘Kanaleneiland aan het werk’ voorziet in een behoefte: wijkbewoners werden ontslagen in de coronatijd en ondernemers gingen failliet. In die groep kan je terecht als je werk of opdrachten zoekt, maar ook als je anderen kan helpen bij werk zoeken en solliciteren.
“Het is een uitdaging om het hele proces in goede banen te leiden. Het is toch een grote groep mensen die samenwerkt,” vertelt Amina. Ze coacht de groep. “Je wordt soms ook wel getest, uitgedaagd. Iedereen kan meedoen in de Whatsappgroepen, dat leidt soms tot ruis, geklets. Je ziet dan hoe belangrijk het is om kaders te stellen en duidelijkheid te bieden. Vrijwilligers hebben ook bepaalde skills nodig. Ik kan mijn ervaring als coach dan inzetten. Als er iets duidelijk wordt, is het dat corona problemen zichtbaar maakt. Die problemen waren er al, maar we krijgen nu veel vragen over armoede en schulden.”
Ramadanheld
Het werk dat Amina doet, blijft niet ongezien: een landelijke krant bericht erover, ze wordt als ‘ramadanheld’ geïnterviewd in het tv-programma ‘Het ramadangevoel’. Er is contact met de Utrechtse wijkwethouder, Linda Voortman en met veel beleidsmakers en belangbehartigers. Toch kijkt Amina alweer verder:
“Je moet weten dat in de wijk Kanaleneiland 250 gezinnen afhankelijk zijn van de voedselbank. Armoede staat boven aan de agenda. We moeten nu het initiatief bestendigen. Binnenkort is er een bijeenkomst om er samen over na te denken: hoe gaan we verder met elkaar?”
“Gedragsverandering is noodzakelijk,” zegt Amina tot het slot. “Nu niet alleen investeren in het oplossen van schulden. Zonder gedragsverandering blijft het probleem bestaan, er verandert niets. Dat is toch dweilen met een open kraan?!”